যদি আপুনি এইবোৰ কথা জানে তেন্তে বুজিব আপুনি কেতিয়া মৰিব
If you know these things then you will understand when will you die? ,
বন্ধুসকল, মৃত্যু এনেকুৱা এটা সত্য যে ইচ্ছা কৰিলেও আঘাত দিব নোৱাৰি, এই পৃথিৱীত কোন আহিছে। কিছু সময়ৰ পিছত তেওঁ ইয়াৰ পৰা নিশ্চয় ওলাই যাব, আনহাতে আমি যদি আপোনাক সুধিব পাৰো যে কোনটো দিন বা কোন ঠাই। য'ত আপুনি মৰিবলৈ ওলাইছে, আপুনি নিশ্চয় আমাৰ এই প্ৰশ্নটো অসাৰ বুলি বিবেচনা কৰিব, কল্পনাৰে ভৰা আমাৰ এই প্ৰশ্নটো একেবাৰেই ভুল নহয় কাৰণ যদি ধৰ্মশাস্ত্ৰক বিশ্বাস কৰিব লাগে তেন্তে এই সকলোবোৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰ পোৱা গৈছে।
গতিকে গৰুদ পুৰাণ মতে এজন ব্যক্তিৰ মৃত্যু কেতিয়া কেনেকৈ হয় জনাওক। গৰুদ পুৰাণৰ মতে যেতিয়া কোনো ব্যক্তিৰ মৃত্যু হ’বলৈ ওলায় তেতিয়া তেওঁ কথা ক’বলৈ চেষ্টা কৰে। কিন্তু তেওঁ কথা ক’ব পৰা নাই, সময়ৰ লগে লগে মানুহৰ কথা শুনা শক্তি ধ্বংস হৈ যায়। সেই সময়ত দেহৰ পৰা বুঢ়া আঙুলিৰ সমান আত্মা এটা ওলাই আহে, যাক যমদূতসকলে ধৰি যমলোকলৈ লৈ যায়।এনে বৰ্ণনা গৰুদ পুৰাণত পোৱা যায়। যে যমৰাজৰ দূতে আত্মাক যমলোকলৈ লৈ গৈ ভয় খুৱাই। আৰু য়ামদুটছে তেওঁক নৰকত সন্মুখীন হ’বলগীয়া দুখ-কষ্টৰ কথা কয় যে এনে কথা শুনি আত্মাই জোৰেৰে কান্দিবলৈ আৰম্ভ কৰে। গৰুদ পুৰাণৰ মতে মৃত্যুৰ সময়ত আত্মাই নটা দুৱাৰৰ যিকোনো দুৱাৰেৰে শৰীৰৰ পৰা ওলাই যায়, এই ৯ দুৱাৰ দুয়োখন চকু, দুয়োখন কাণ, দুয়োটা নাকৰ ফুটা, মুখ বা নিঃসৰণ অংগ।আহক দিওঁ কিন্তু গৰুদ পুৰাণত এনেদৰে নিজৰ প্ৰাণ আহুতি নিদিয়াটো ভাল বুলি গণ্য কৰা হোৱা নাই।
ইয়াৰ সমান্তৰালকৈ পৰিয়ালৰ লোকৰ মুখৰ মুখামুখিতা বেছি, এনে মানুহৰ মৃত্যু ওচৰ চাপিলে চকুৰ কাম বন্ধ হয়, কাণে শুনা বন্ধ কৰে, যেতিয়া বেছি হ’বলৈ আৰম্ভ কৰে আৰু ইচ্ছা কৰিলেও তেওঁ কথা ক’ব নোৱাৰে। এনে লোকে পৰিয়ালৰ মুখৰ কাৰণে নিজৰ জীৱন ত্যাগ কৰিব নিবিচাৰে, তেতিয়া যমৰাজৰ গাখীৰ জোৰকৈ তেওঁৰ প্ৰাণ কাঢ়ি লৈ যায় আৰু এনে পৰিস্থিতিত যেতিয়া তেওঁৰ প্ৰাণ বলপূৰ্বক চকুৰ পৰা ওলাই আহে, তেতিয়া চকু আঁতৰি যায়, শাস্ত্ৰ মতে, যিসকলে গোটেই জীৱন ধৰ্মৰ পথ অনুসৰণ কৰে হুহ . তেওঁলোকৰ জীৱন মুখৰ পৰা ওলাই আহে, ইয়াক অতি শুভ বুলি গণ্য কৰা হয়, ইয়াৰ লগতে, যিসকল মানুহৰ জীৱন মুখৰ পৰা ওলায়, তেওঁলোকে যমলোকত বহুত কষ্ট ভোগ কৰিব নালাগে।যদি জম্মুৰ পৰা এনে মানুহৰ জীৱন ওলাই আহে, তেনেহ'লে শাস্ত্ৰ অনুসৰি তেওঁলোকৰ মুখ বেঁকা হৈ পৰে।নাকেৰে জীৱনৰ প্ৰস্থানো অতি শুভ বুলি গণ্য কৰা হয়।গৰুদ পুৰাণৰ মতে এইদৰে কেৱল সেইসকল লোকেহে যিসকলে পৰিয়ালত থাকি সকলো পাৰ্চ কৰি মনটো বনাইছে মৃত্যুৰ আগতে আত্মাই শৰীৰ এৰি যায়।আত্মা কিছু সময় অচেতন অৱস্থাত থাকে আৰু এনে অনুভৱ হয়। যিদৰে কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰি ভাগৰুৱা মানুহ এজন গভীৰ টোপনিত থাকে, কিন্তু কেইমুহূৰ্ততে ই কিবা এটাৰ প্ৰতি সচেতন হৈ উঠি থিয় হয়।বন্ধু, যেতিয়া মানুহৰ শৰীৰৰ পৰা আত্মা ওলাই আহে, তেতিয়া তেওঁ নাজানে কাৰণ আত্মাই নিজৰ ওচৰৰ আৰু প্ৰিয়জনক মাতে, কিন্তু তেওঁলোকে শুনিব নোৱাৰে, যাৰ বাবে আত্মা আৰম্ভ হয় অস্থিৰ আৰু অস্থিৰ অনুভৱ কৰা।
আকাশখন বিচলিত হৈ সকলো মানুহক কিবা এটা ক’ব বিচাৰে কিন্তু তাইৰ মাতটো মাথোঁ প্ৰতিধ্বনিত হয় কাৰণ এতিয়া ই যথেষ্ট নহয় আৰু মানুহে কেৱল বস্তুগত বস্তুহে অনুভৱ কৰিব পাৰে।আনক কান্দি থকা দেখি তাই দুখ পায় আৰু তাই নিজেও দুখত কান্দিছে কিন্তু একো ভিতৰত নাই তাৰ নিয়ন্ত্ৰণত তাই সকলো দেখা আৰু জীৱনকালত কৰা কামবোৰ মনত পেলাবলৈ অসহায়, যমৰ দূতে আত্মাক কয় মানুহৰ কৰ্ম অনুযায়ী মৃত্যু তেওঁ স্বৰ্গ বা নৰক পায়।
গৰুদ পুৰাণৰ মতে প্ৰথমে মৃত্যুৰ পিছত আত্মাক ২৪ ঘন্টাহে কৰা হয় আৰু ২৪ ঘণ্টাৰ ভিতৰত আত্মাক ইয়াৰ দ্বাৰা কৰা সকলো পাপ আৰু গুণ দেখুওৱা হয়, তাৰ পিছত আত্মাক পুনৰ য'ত প্ৰাণ আহুতি দিছিল তাতেই এৰি পৰৱৰ্তী পৰ্যায়লৈ যায়। আপোনালোকক কওঁ যে মৃত্যুৰ পিছত আত্মাই যমলোকৰ বাটত বহু ধৰণৰ বাধাৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হয়, যিসকল ভাল আত্মা, তেওঁলোকে এইবোৰ কথা চিন্তা নকৰে, একেই বেয়া আত্মাই বহু ধৰণৰ যাত্ৰাৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হয়, গতিকে বন্ধু, you have Saw কেতিয়া আৰু কেনেকৈ এজন ব্যক্তিৰ মৃত্যু হয় গৰুদ পুৰাণ অনুসৰি
